Op de helft!

Inmiddels zit onze periode in Australië er al weer voor de helft op. Afgelopen week was een drukke week met veel geïnsemineerde koeien en inseminatieprogramma’s. De temperatuur liep overdag op tot zo’n 38 graden. Momenteel is het wat kouder, zo’n 25 graden. Het heeft in de nacht van zaterdag op zondag flink geregend voor het eerst in 13 weken tijd. De boeren zijn hier erg blij mee, want het land was heel erg droog, waardoor er alleen door middel van bevloeiing met water gras kon groeien.

Op het kantoor van NHD hebben we Graeme Peace ontmoet. Hij is de vertegenwoordiger van fokkerijorganisatie Alta in Australië, en wordt door de mensen hier ‘Tucker’ genoemd. Hij nodigde ons uit om bij hem thuis op de boerderij op de thee te komen.
Op de thee komen betekent hier wat anders dan in Nederland. Hier betekent dat dat je wordt uitgenodigd voor een maaltijd. Ook onze Australische collega’s Russell en Adam zijn mee geweest. Het was een hele gezellige avond en het eten was heerlijk! Tucker heeft ons van alles verteld en uitgelegd over Australië.
Zelf heeft hij meerdere boerderijen waar zijn zoon en dochter het werk doen. Hij boert op een soort biologische manier. Dat houdt voor hem in dat hij 100% zelfvoorzienend is en dat er geen voer wordt aangekocht. Hij verbouwt al zijn voer zoals tarwe, gerst, gras en luzerne allemaal zelf op eigen grond. De gemiddelde melkprijs die hij afgelopen jaar gebeurd heeft ligt op 0,62 dollar per liter melk. Dat is ongeveer 0,50 euro per liter geleverde melk. Dit is wel een hogere melkprijs dan die de veehouders krijgen die op een normale gangbare manier boeren. Die krijgen een prijs van 0,50 dollar per liter. Wat ongeveer 0,40 eurocent is.
Een melkquotum hebben ze hier niet. Wel een soort waterquotum voor de afname van water waar het land mee bevloeid wordt. Je moet dan betalen voor de hoeveelheid die je aan water afneemt. En je mag niet meer water afnemen dan je quotum groot is.

Afgelopen zaterdagavond waren Dirk en ik bij collega Salvador uitgenodigd om te komen barbecueën. Daar maakten we ook kennis met zijn vrouw Lorena en dochtertje Rebecca. Het was een leuke en gezellige avond.
Grappig was dat we er achter kwamen dat ik Salvador in Nederland al eerder heb ontmoet. 12 Jaar geleden hielp ik in mijn vrije tijd mee bij het lossen van schip dat schapen vanuit Engeland naar Nederland transporteerde. Op dat schip werkte hij dus. Wat kan de wereld dan klein zijn!

Mijn vaste werkprogramma ziet er momenteel als volgt uit:

• 6.15 uur M. Boulch
• 7.00 uur J. Doyle
• 7.30 uur C. Hay
• 8.00 uur A. Hore
• 8.30 uur G. Kervin
• 9.00 uur B. Windridge
• 9.30 uur. M. Simmonds
• 10.00 uur J. Douglas
• 10.30 uur C. Fehring
• 17.00 uur R. Stephens
• 17.45 uur B. Windridge
• 18.15 uur M. Bartels

Deze veehouders bezoek ik elke dag op vaste tijden en daar insemineer ik alle koeien die dan tochtig zijn. Tussen de ochtend en avondrun door doen we de gesynchroniseerde koppels en als die er niet zijn dan zijn we vrij.

Afgelopen woensdagmiddag hadden Dirk en ik een pinkenprogramma van zo’n 90 pinken die met vers gesekst sperma werden geïnsemineerd. Dit is de vorige dag gewonnen en gesekst en dit wordt dan teruggebracht naar zo’n 5 graden Celsius zodat de levensduur van het zaad verlengd wordt.

Afgelopen vrijdag was tot nu toe mijn drukste dag. Die dag heb ik meer dan 200 pinken en koeien geïnsemineerd. Bij 1 veehouder waren er 150 pinken gesynchroniseerd, dus die waren allemaal tegelijk tochtig. Collega Andrew laadde de inseminatiepistoletten en ik hoefde alleen maar te insemineren.
Gemiddeld zit ik per dag op ongeveer 85 geïnsemineerde dieren.

Dirk en ik vermaken ons nog steeds prima en genieten elke dag weer van al het moois hier. Al missen we onze vrouw en kind(eren) natuurlijk wel!

Wordt weer vervolgd!